Plots kwam mijn leven on hold te staan.

Vorige week is Amber enkele dagen komen logeren. We hebben samen wat spullen uitgezocht voor de kringwinkel of voor-wie-het-wil-hebben. Ze heeft me ook nog geholpen bij wat andere klusjes, eten gemaakt… en was er gewoon als ik iemand nodig had. Ik heb genoten van haar gezelschap. Als ik iets nodig had moest ik gewoon maar vragen, maar verder gaf ze me ook de ruimte om ook dingen zelf te doen. Ik kreeg uiteindelijk meer energie! Deze energie samen met de Medrol, maakten dat ik zaterdag volop van Sem haar verjaardag heb kunnen genieten. Ik heb zelfs twee cola’s, nootjes en een stuk smurfentaart gegeten… de weegschaal beloonde me met een halve kilo extra. Nu niet alle dagen zijn top. Vandaag was een mindere dag… eten ging weer moeizamer en ik voelde me vrij slap. In het ziekenhuis kwam een verklaring voor dit gevoel: lage bloeddruk en bovendien staan mijn rode bloedcellen aan de lage kant. Zoals jullie al weten is er voor elk probleem een oplossing. Donderdag zou ik bij de chemo epo krijg...

De chemococktail was iets minder zwaar, maar nog pittig genoeg. Eten lukte twee volle dagen niet. Ik nam telkens een hap van een Nic Nacje en keek wat mijn lichaam daar mee deed. Zowel vrijdag als zaterdag bleef er niks binnen, dus heb ik die dagen ook echt niets  gegeten. Ik was die dagen wel iets minder moe…maar wel heel misselijk. Maandagmorgen rond 4u werd ik plots wakker met hevige pijn aan mijn hart, longen of…? Ik wist niet waar ik de pijn voelde, maar bij elke inademing kromp ik in elkaar. Met de nodige medicatie heb ik proberen dit onaangenaam gevoel te onderdrukken en ik keek uit naar de consultatie op digestieve oncologie. De dokter, die eerst met me mijn chemo overliep, onderzocht me en regelde een spoedscan voor woensdagmorgen. Op de raadpleging kregen we ook toch wel een leuk nieuwtje… de darmtumor is niet erfelijk. Zo blij dat ik dat nieuws aan mijn kids kon brengen. Deze voormiddag was er dus nog een gaatje voor me vrij, maar opnieuw wordt ons geduld op de proef ges...

Donderdagavond is chemo 2 opgestart: een nieuwe cocktail met enkele, maar ook nieuwe ingrediënten… of het een wondermiddel wordt zullen we weer even moeten afwachten, maar ik geef het een kans. De balans tussen resultaat en neveneffecten zal het verdere verloop bepalen.  Als je wil weten wat de dokters in tussentijd hebben ontdekt, dan denk ik niet veel. Ze kunnen geen infectie of oorzaak vinden voor de koorts, dus komen de verhoogde ontstekingswaarden vermoedelijk van de tumor die zich wat verder nestelt in mijn lichaam. Zelf kan ik vertellen dat ik zeer veel klachten heb zoals in de periode voor de eerste chemo, dus zou het wel eens kunnen dat dit beestje actief is. Voorlopig lijkt deze chemo minder neveneffecten te geven, maar het is natuurlijk nog maar het begin. Intussen kwam de oncoloog langs en hij liet me weten dat ik deze namiddag naar huis mag. Niks te vroeg zou ik zeggen, want de drukte en al het bloed trekken beginnen me wat tegen te zitten. Voor een beetje bloed nog ui...

Gisteren werden we op de raadpleging verwacht om mijn ontstekingswaarden te controleren, deze waren zaterdag te hoog. Er volgde geen goed nieuws. Mijn waarden staan nog steeds te hoog en dit in combinatie met de koorts maakt dat een opname noodzakelijk werd. Intussen heb ik er al een nachtje, met koorts, opzitten en probeer ik mijn draai op de afdeling hematologie te vinden. Er is momenteel geen plaats vrij op oncologie… er zijn blijkbaar nog meer mensen die kozen om vakantie te nemen in Antwerpen ipv te vertrekken richting het Zuiden. Dus best even een aanpassing om met de manier van werken hier vertrouwd te raken. Momenteel zijn ze een bloedkweek aan het maken om te zien of er toch een ander beestje, dan ons monster, voor de koorts en pijn verantwoordelijk is. Er werd ook al een radiografie van de longen gemaakt om te zien of daar alles in orde is… en natuurlijk kreeg ik al bezoek van de diëtiste om te kijken welk lekkers ze aan mijn menu kan toevoegen. Eten gaat elke dag een beetje ...