Een rustdag

Ik had een goede nachtrust. Rond 1u kreeg ik plots wel pijn in mijn hartstreek en de bloeddruk was wat verhoogd. Op een EKG zagen ze gelukkig dat met mijn hart nog alles in orde was. 

Verder bracht de woensdag niet veel nieuws aan het licht. De ochtendmisselijkheid was daar opnieuw, maar ik heb mijn eten in zijn nieuwe textuur wel kunnen binnenhouden.

Alle medicatie gaat vanaf nu via een infuus zodat ik kan genieten van een heerlijk glaasje water, thee of yoghurtdrankje zonder ‘vieze’ toevoegingen. 

Dat je je hier niet snel eenzaam zal voelen kan ik je wel verzekeren. Vandaag zag ik voor de eerste keer een vrijwilligster, een dame die bij je op theevisite komt. Blijkbaar heeft ze nog al pogingen ondernomen om kennis te maken, maar ofwel was ik op onderzoek of anders sliep ik.

Natuurlijk heb ik ook de dokter gezien en zij zitten duidelijk met een dilemma. Elke dag wordt de buik wat strakker en harder. Ik hoop morgen eindelijk te weten wat de chirurg erover denkt.

Wat ik vooral vandaag heb gedaan is: slapen. Tijdens het eten viel ik zelfs boven mijn bord in slaap. Veel warme dingen heb ik dus niet gegeten of gedronken.

En natuurlijk heb je dan nog het familiebezoek. Ik heb voor een keer mijn ma laten langskomen en het is duidelijk dat het bij haar nog allemaal wat moet doordringen. Voor haar is het ook niet zo eenvoudig om te begrijpen dat een bezoekje, hoe goed dit ook is bedoeld, voor mij niet hoeft. Je voelt hun onzekerheid, de stress… ze zitten net zoals mij met heel veel vragen, maar op dit moment moeten we gewoon geduld hebben en wachten.  En waar ik vooral nood aan heb is rust en positieve energie.

Bij het avondeten zat een lekkere chocoladeshake met veel calorieën, maar die viel een beetje zwaar op mijn maag. Morgen zal ik wat rustiger moeten drinken als ik er tenminste wat wil van kunnen nagenieten.

Amber zorgde vandaag weer mee voor mijn dagelijkse beweging. We zijn even gaan shoppen in de Delhaize in de inkomhal want ik wou graag een nieuwe tandenborstel. Dat laatste, namelijk tandenpoetsen gaat steeds moeizamer. Tijdens ons uitstapje zijn we wel even moeten gaan zitten. Voor mij deed het wel deugd om te voelen hoe ze zich aan mijn ritme aanpaste. Wat de tandenborstel betrof hadden we geluk, ze hadden een hele mooi met een afbeelding van Froozen. Deze kan ik misschien wel even in mijn mond houden zonder… je-weet-wel.

Niet alleen gebruiken we een kindertandenborstel, maar gaan we ook samen met de kindjes slapen. Om 21u was het licht al uit en wees gerust, na al die uurtjes overdag slapen vielen mijn oogjes nog spontaan toe.

De verpleging heeft momenteel een berichtje gehangen om het bezoek te beperken tot maximum 1 uur. Zo moest Amber al rond 19u15 vertrekken. Ik zei tegen haar dat ik nog eerst een halfuurtje ging slapen, even naar papa zou bellen en dan me klaarmaken om te gaan slapen. Dit vond ze wel grappig: even slapen om me daarna klaar te kunnen maken om te gaan slapen. Maar ik kan toch moeilijk in dat kleedje waar ik overdag in slaap ook ‘s nachts slapen?