Het gaat moeizaam

Rustig mogen wakker worden werd me gisteren niet gegund. Om 7u werd ik al weggebracht naar de operatiekamer voor het plaatsen van de poortkatheter. Dit is inderdaad een kleine ingreep, maar het laatste stukje waar ze die echt op zijn plaats zetten was niet zo aangenaam. En vanaf nu hebben we een extra ID-card. Benieuwd dat ik ze ooit ga nodig hebben.

Nadat ik terug op de kamer was, draaide alles maar om één woord: misselijkheid. Op geen enkele manier kon ik genieten van eten… Het enige wat ik kon doen om de dag weer voorbij te laten gaan was slapen. Toch deed ik elke maaltijd een poging.

Tijdens het ontbijt kreeg ik bezoek van Sanne. Een zeer vriendelijke jongedame. Zij kwam me uitleg geven over hun studie waaraan ik zou mogen deelnemen. Aangezien nog steeds niet alle resultaten van de biopsie binnen zijn, kan er nog geen therapie worden gestart… maar er kunnen natuurlijk al wel voorbereidingen worden getroffen. En zo werden er weer een paar flesjes afgetapt.

Rond 15u ging het een beetje beter met de misselijkheid en kon ik me klaarmaken voor de stomacursus. Luc was intussen ook aangekomen en we volgden allebei aandachtig de les. Ik kreeg een mooie tas die ik altijd en overal bij me moet hebben, zodat eventuele accidentjes onmiddellijk kunnen worden verholpen. 

Toen brak het grote moment aan. De stoma werd opengelegd… maar er was blijkbaar een nieuw probleem. Hij was aan het loslaten!

Luc moest het bed ook loslaten en gaan zitten want het zweet brak hem uit en ja, ik voelde boosheid. Het zou echt eens deugd doen moest er voor een keer iets zonder extra verzorging genezen. Maar wees gerust: ik houd de moed erin!

We hebben al wel heel wat info gekregen en weten nu hoe het materiaal thuis wordt geleverd. Dat er heel wat hulp bij de verzorging door thuiszorg zal gebeuren en dat is voor ons ook een grote opluchting. Het woordje thuis wordt stilaan al meer vernoemd.

Rond 17u kreeg ik nog bezoek. Op die momenten heb ik net weer een tikkeltje meer energie, maar rond 19u is het batterijtje meestal leeg. Luc maakt me dan even mee klaar voor de nacht. Hij kijkt nieuws en ik begin aan mijn eerste dutjes. Om 20u was ik al in dromenland!