Ons klaarmaken voor de strijd

Op dit moment hoor ik in de statistieken bij de goeie slapers. Zelfs na een wandeling tijdens de nacht naar het kleinste kamertje, val ik na twee minuten in bed opnieuw in een diepe slaap. En ja, stilaan begint mijn rug wat pijn te doen… 

In de ochtend vond de verzorging plaats, daarna weer wat gegeten om vervolgens te beginnen aan de relatieopbouw met die 200ml bijvoeding. Ik ben op zoek naar een manier om van deze bijvoeding te leren genieten, maar het is geen gemakkelijke.

Vandaag zou de kapper langskomen. Ik was bereid om het vaste tarief van €35 te betalen in ruil voor een wasbeurt zittend in een kappersstoel. Maar daar deed ze niet aan mee. Ze wast de haren op dezelfde manier als de verpleegkundigen…een zeer lieve verpleegster zag hoe teleurgesteld ik was. Ze stelde me voor om vanavond een gaatje vrij proberen te maken om me hierbij te helpen. 

Op dinsdag is er steeds teamoverleg en moet je dus wat langer wachten op de dokter, kiné of… Maar, plots kreeg ik onverwacht bezoek. Een vriendelijke verpleegster rolde een grote kar binnen en stelde zich voor als de stomaverpleegkundige. Mijn reactie was direct: ieder zijn ding! 

We gingen samen eens kijken naar welke modelletjes er allemaal zijn elk met hun voor- en nadelen. Ik dacht even dat ik op het vliegtuig zat en dat ze langskwamen met het karretje met de parfums. 

Ze verzorgde de stoma, en dat was met zeer veel liefde voor dat gaatje, koos een volgens haar geschikt model. Liet wat reservemateriaal achter en maakte een afspraak voor volgende week. Luc en ik zouden dan een opleiding stomaverzorging krijgen. Thuishulp kan hier ook bij helpen, maar we willen toch proberen een beetje onafhankelijkheid op te bouwen.

Na het doktersbezoek voelde ik me wat verward. Het familiegesprek zou doorgaan nu vrijdag om 17u en de port-a-cath wordt volgende dinsdag geplaatst. Ik zou dan voldoende moeten aangesterkt zijn. Gelukkig kwam de kiné onmiddellijk na haar en had ik ‘mijn beweging’ als afleiding.

Waar ik vandaag echt naar uitkeek was het bezoekuur, die kapper en afgekoppeld worden van het infuus. Het bezoek deed me echt deugd, tijdens Amber haar aanwezigheid begaf het infuus het en gebeurde eindelijk de loskoppeling.

Luc ondernam ook nog een poging om tijdens de bezoekuren bij me te geraken. Het werden 40 minuten van samenzijn in gezelschap van Amber.

Ik heb hen samen om 19u40 naar huis gestuurd… want ik was doodop. Iets na 20u kwam die lieve verpleegster langs voor mijn verzorging en het wassen van mijn haar, maar dat zal uiteindelijk voor morgen worden want ik was veel te moe.

Wat het bezoek van Luc betreft, gaan ze wat meer soepelheid inbouwen. We moeten samen maar eens bekijken wat we nodig hebben.