Vrijdag

Wat stond vandaag op mijn verlanglijstje: fris linnen op mijn bed vragen en mijn haartjes nog eens goed laten wassen! 

Eten lukte intussen totaal niet meer, dus besliste de dokter om over te schakelen op TPN.

Uiteindelijk kan ik toch deelnemen aan de studie bij Sanne. Zij zal ook mijn chemocoach zijn tijdens mijn traject en daar ben ik zelf heel blij mee. Als zij binnenkomt fleur je op door haar enthousiasme… en dat zijn de mensen die ik nu rondom mij nodig heb. 

Dat we soms denken dat het ingezamelde geld voor het kankerfonds niet op de juiste plek terechtkomt, heb ik de laatste dagen zelf toch al heel anders mogen ervaren. Dit geld biedt heel wat mogelijkheden tot onderzoeken, maar het zorgt ook voor extra comfort voor kankerpatiënten: psychologische ondersteuning voor het ganse gezin, je kan extra verzorging krijgen van handen, voeten en gelaat of heel wat verzorgingsmateriaal wordt mee financieel gesteund. 

Nog even met de kiné gesport en daarna was ik klaar voor de chemo. Maar, om14u kwamen ze me onverwachts ophalen voor het plaatsen van het katheter in de hals in de operatiekamer. Langs deze weg zou ik voorlopig die voeding krijgen: TPN. Na de plaatsing was het even wachten op een foto om te zien of het buisje van 16 cm wel goed stak. Spijtig genoeg stak het te diep en moest er een kleine extra ingreep gebeuren. Ik was uiteindelijk pas terug op de kamer om 17u. 

Alles kon nu eindelijk starten en ik gaf me volledig over aan de goede zorgen van de verpleegkundigen. Rond 18u staken we vol met infusen en voelde ik vanalles door mijn lichaam stromen.

Om 21u was de grootste lading erdoor en werd er nog een chemopomp geplaatst. Deze zou gedurende 48u nog rustig verder haar job doen.

Ik was moe en klaar voor de nacht. En ja, ik was best wel een beetje bang… want hoe zou ik me morgen voelen? Of gaat de kuur aanslaan? Ben ik sterk genoeg?…