Zondag

Ongelooflijk maar waar! Ik had zin om te eten. Het was maar een sandwich, maar hij smaakte zo goed. Ik heb er wel een halfuur voor nodig gehad…maar hij is op geraakt!

Ik voelde me ook algemeen wat beter. Alles terug zelfstandig kunnen doen deed me ook deugd.

Deze dokter van wacht had duidelijk een andere kijk op de zaak. Hij kon niet begrijpen dat iemand die zo gezond leefde, deelnam aan elk onderzoek…onder de radar is kunnen blijven. Hij wilde ook nog dat er een MRI werd ingepland en wil meer weten over de ziektes bij mijn bloedverwanten. 

Nu ik heb wel in alle eerlijkheid moeten vertellen dat ik een echte stresskip was geworden en dat ik echt veel piekerde. Nochtans begon ik stilaan mijn weg te vinden… spijtig dat mijn lichaam zijn geduld eerder verloor.

Nood aan bezoek heb ik momenteel niet, maar ik kan wel genieten van het samenzijn met mijn venke.