Energie?

Vandaag voelde ik me eindelijk fysiek terug wat sterker. Ik kon zonder hulp van tafel, bedrand, lavabo… rechtkomen. Op zich mag ik niet klagen want ik ben nog altijd vrij mobiel geweest, maar ik kon niet zeggen dat ik stevig op mijn benen stond. Ook de kiné merkte een verschil tijdens het wandelen.

Het inlopen van de sondevoeding mocht uiteindelijk een stapje naar omhoog. Zelf was ik benieuwd of mijn buik terug zou opblazen… want vanmorgen was die voor de eerste keer sinds lange tijd eens niet opgespannen. Tot 15u ging het vrij goed, maar dan werd ik toch stilaan misselijk en lukte zelf eten moeilijker. Nu dat laatste is toch niet belangrijk… gewoon op die momenten wat vertragen en een beetje meer rusten… en ik kom er wel.

Rond 17u30 mocht ik weer genieten van het gezelschap van mijn venke. We durven intussen allebei naar de toekomst kijken. En we doen dat op twee manieren: dromend over kleine dingen die we nog graag zouden willen samen doen, maar ook wat als… Aangezien we weten dat dit ook kan, geeft dit ons nu ook wat tijd om na te denken over dingen die moeten geregeld worden… we mogen onze ogen niet sluiten voor deze eveneens mogelijke realiteit. En neen, dit heeft niets te maken met er niet meer in geloven, want dan doen we allebei nog voor 100%.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een beestje uit India

Van eerste naar vijfde versnelling

Het beestje kreeg een naam