De pijn leren begrijpen

Opnieuw wakker geworden met hevige buikpijn en natuurlijk ook koorts. De dokter wil zo snel mogelijk een RX om te zien vanwaar de pijn komt….en vooral of ik niet te veel vocht begin vast te houden omdat mijn rechteronderbeen ook fel aan het opzwellen is.

Na een tijd werd er beslist om me van zowel TPN als de sondevoeding te halen omdat ze vermoedden dat deze me te zwaar zouden vallen. Er zou ook via het infuus na  de middag een product worden gegeven om wat vocht af te drijven. Elk van deze beslissingen gaven me duidelijk een beetje meer comfort… en zo kon ik in de late namiddag toch even naar buiten en een halfuurtje van het zonneke genieten. Even met Luc genoten van een heel klein ommetje, maar intussen hoe klein ook… de deugd ervan kan zo groot zijn.

Ik had ook een hele fijne babbel vandaag met de verpleegkundigen over de voeding. Wat mag ik nu wel en niet eten. Zij liet me weten dat alles waar ik zin heb normaal mag… en wie me goed kent, weet waar ik een halfuurtje later lag van te genieten. Inderdaad chips, zo gelukkig dat die nog 100% smaakte als voor de chemo! Het deed Luc ook deugd om me van elk chipsje zo te horen genieten. Ik was even de gelukkigste mens op aarde. 

Rond 17u was het feestje voorbij en moest ik terug worden aangekoppeld aan de TPN… en natuurlijk was er extra medicatie nodig om met de pijn die ik tijdens het eten weer kreeg om te gaan. Maar ik begreep nu minstens het doel van deze voeding.

Een halfuurtje later deed alle medicatie weer zijn werk en was er terug nog wat ruimte voor qualitytime met mijn trouwe bezoeker!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een beestje uit India

Op 22 februari begon mijn avontuur naar India, een reisbestemming die maar weinig mensen om me heen begrepen. Nu het was niet zozeer een keuze, het was gewoon een kans om een keer buiten Europa te gaan, dat op mijn pad kwam. Het was een schitterende reis en wat ik op dat moment zeker wist was dat ik in dit land nog wel andere plekken wilde ontdekken. Mijn volgende keer zou ik samen met Luc naar Rishikesh gaan. In onze studententijd luisterden we graag naar die krakende elpees van The Beatles. Met Luc naar Rishikesh gaan, een plek waar het schitterende witte album van The Beatles werd geschreven, dicht bij de Himalaya… dit leek een topidee. Af en toe beetje nostalgie moet kunnen. Het was een mooie reis door een klein deel van India. We bezochten plekjes waar de locals kwamen, genoten van hun heerlijke thees en durfden het na enkele dagen aan om streetfood te eten. De reis was een echte cultuurshock, maar de grootste shock voor mij was mijn thuiskomst. Zondagavond op 9 maart maakte ik me...
Meer lezen

Van eerste naar vijfde versnelling

Vandaag maandag zouden de onderzoeken starten. Ik was er klaar voor of toch niet?  Bij het wakker worden voelde ik me zwakker. Ik had wat buikpijn en wou proberen op het potje te presteren, maar dit lukte me niet. Ik werd alleen maar onwel. Alarm! Bloeddruk was de hoogte ingeschoten en ik kon niet meer op mijn benen staan. Zelfs mijn ogen openhouden was te veel gevraagd. Ik kon alleen maar slapen… en af en toe even aan mijn blog werken.  Er werd beslist om met het bedje naar de CT-scan te gaan. Ik sliep en zij deden elk hun deel van het werk: me naar de scan rijden, een infuus prikken… geen idee hoeveel keer op die paar dagen ik al geprikt ben. Maar er zijn al heel wat blauwe plekken en verschillende aders worden opstandig en maken zich hard. Een uurtje na de CT-scan kwam de assistente even langs. Ze liet me weten dat er op de scan kleine bloedklonters in de longen waren te zien en dat ik vanaf vanavond bloedverdunners zou krijgen. Elke dag wel een nieuw kwaaltje bij. In de na...
Meer lezen

Het beestje kreeg een naam

In onze kamer op spoed zaten we allebei opgelucht omdat er eindelijk gericht actie kon worden ondernomen. Ze spraken over een sonde, een mogelijke  operatie… maar ik moest sowieso worden opgenomen. Ik was blij en opgelucht, want eindelijk zou die pijn en misselijkheid verdwijnen.  Een halfuurtje later kwam arts nummer één terug op bezoek. Hij vroeg: ‘heeft de dokter zonet nog wat extra uitleg gegeven?’ Euhm, neen… En toen kregen we een verhaal te horen dat wazig binnenkwam. Die obstructie was het gevolg van weefselaangroei. U hebt darmkanker… en opnieuw was ze weg. Mijn wereld stortte in en Luc begreep er niks van. Opnieuw kwam de eerste dokter binnen om ons nog wat te informeren. Ze gaan een kamer voor je klaarmaken want we willen zo snel mogelijk weten van waar die kwaadaardige tumor komt. Kwaadaardig? De uitleg die volgde hebben we geen van beiden gehoord. Onze wereld stond plotseling op zijn kop. Ik vond het belangrijk om onze kinderen in te lichten, Luc wilde nog even wac...
Meer lezen