Thuisavonturen

Dat het thuis zijn ook wel gekke avonturen kan opleveren, hebben we intussen gemerkt. Toen ik zondag na het ontbijt mijn tanden ging poetsen, bleef ik met de draad van de sonde aan een kastje in de badkamer vasthangen. Oeps een klein snokje en de draad hing 20 cm uit mijn neus. Paniek… een beetje vastplakken en naar spoed… maar eerst even plassen. Plots zag ik die draad rustig verder uit mijn neus komen. Inderdaad, grote paniek! In mijn fantasie zou er op het einde een vishaak aan die draad zitten om die in die maag vast te houden… Luc heeft de thuisverpleging gebeld en zij zou onmiddellijk komen en de sonde eventueel volledig verwijderen. En ineens lag daar het uiteinde op tafel… zonder vishaak. Gelukkig was de verpleegster er snel en kon ze me geruststellen dat er niks was achtergebleven. Heb ik intussen nu een nieuwe sonde? Neen, ik ga proberen zelf te eten… en ik hoop dat het me mag lukken.

Vandaag beleefde we dan weer een ander avontuur. Toen ik ‘s morgens wakker werd, voelde ik nattigheid in mijn bed. Gelukkig ben ik nog niet incontinent, maar het minder leuke was dat de stomaplaat was aan het loskomen. Er sijpelde dus rustig je-weet-wel langs mijn buik weg. Opnieuw de thuisverpleging moeten bellen, want zolang mijn stoma niet volledig is genezen, kan ik de plaat niet zelf vervangen. Intussen ruikt het hier terug fris en is alles proper gewassen.

Het goede nieuws is dat geleidelijk aan mijn wondes zijn aan het genezen. Opvallend is zelfs dat de wonde van de kijkoperatie thuis veel meer geheeld is op korte tijd… het thuiszijn doet me duidelijk ook wel deugd.

Nu misschien zijn er onder jullie die zich afvragen wat ik hier thuis kan/doe. Om eerlijk te zijn, het is heel weinig. Ik doe vooral lichte huishoudelijke taken waar ik niet te lang voor moet rechtstaan. En verder hou ik me bezig met dingen ordenen (bv. foto’s) of wat haken, lezen, puzzelen… Het merendeel van de tijd mag ik dingen doen die ik eigenlijk leuk vind, maar wat zou ik graag nog eens de grote schoonmaak willen doen, onkruid wieden… en vooral een dagtocht maken of badmintonnen. Maar die laatste dingen zullen er niet meer inzitten… daar trekt mijn lichaam zijn grenzen… en dat knaagt de laatste dagen best wel!