UZLangdorp

Van het UZA naar mijn vertrouwde plekje thuis dat we omdoopten tot UZ Langdorp. Het inpakken van mijn koffer om het veilige UZA te verlaten, voelde heel onwennig en ik was best een beetje zenuwachtig…maar ik genoot tijdens de autorit. Alles is intussen zo groen geworden en er was duidelijk nog een leven aan de gang buiten het ziekenhuis. 

Bij thuiskomst stonden er voor onze deur mooie bloemenkorven klaar van mijn badmintonvrienden uit Rotselaar. Dit was een hele grote verrassing! 

Wat Luc en ik ongelooflijk vinden is hoe alles voor ons is geregeld vanuit het ziekenhuis. De diëtiste regelde de sondevoeding. Maandag was daar een korte opleiding bij ons thuis geweest waar vijf thuisverpleegkundigen op aanwezig waren. De sociaal assistente regelde heel wat met de mutualiteit en zij zorgde ervoor dat er een ziekenhuisbed en rolstoel werden geleverd. Bovendien legde zij ook contact met PANAL, het palliatieve netwerk van onze regio. De verpleegkundigen regelden alles voor de thuisverpleging, de stomaverpleegster zorgde dat al het materiaal voor de stoma was geregeld. En als laatste kreeg ik een zeer overzichtelijk mapje met alle nodige documenten en voorschriften. We hebben heel wat mensen moeten ontvangen, maar iedereen was supervriendelijk, behulpzaam, respecteerde zijn opgegeven tijd…en vooral ze zijn allemaal goed bereikbaar, iets wat in deze tijd best uniek mag genoemd worden.

Wat me wel opvalt is dat het voor mij, als bezige bij, niet zo eenvoudig zal zijn om hier thuis te ‘niksen’.  Dit wordt voor mij de grootste uitdaging voor de komende periode!