Weg met dat vocht

Vandaag zou er wat aandacht gaan naar het afdrijven van wat vocht. Met een echo zouden ze op zoek gaan naar een plekje om eventueel te draineren? Ik heb het eigenlijk niet goed begrepen wat ze bedoelden en tijdens de echo geraakte ik nog meer in de war. Ik denk dat het mysterie pas maandag zal duidelijk worden, want vanaf morgen schakelen we weer over op wachtdienst.

Nu gisteren hadden ze me al een middel gegeven nl.  Lassix en ik had het gevoel dat dit me hielp. De weegschaal zal morgen haar geheim moeten prijsgeven.

Ook al was het geen brugdag op de dienst, toch waren er vandaag veel nieuwe gezichten om te helpen. Voor een gevoelig wezen, zoals ik, kan dat soms wel wat te overweldigend zijn. Wat had ik graag Luc de ganse dag bij me gehad.

Om 16u kwam Arnout langs. Hij is samen met mij naar de echo geweest en met ons tweetjes gingen we met de rolstoel terug naar de kamer. De gedachte dat je kind plots voor je zorgt is best vreemd, maar het was fijn om tijdens ‘het transport’, zoals dat hier noemen, eens een babbeltje te kunnen doen.

Toen we op de kamer kwamen, belde Luc dat hij vastzat in de file en dat ik met Arnout maar even mijn uitje moest doen. 

Het is een klein rondje, maar onderweg is er een moment waar je even alleen bent met de natuur. Even genoten Arnout en ik van die rust en de zon, maar ook was er even ruimte om wat gedachten en gevoelens met elkaar te delen. Het is belangrijk dat we allemaal blijven beseffen dat het hier gaat om enkele slechte cellen die zich ongeremd zijn beginnen delen… en daar heeft niemand schuld aan.

Rond 17u30 was Luc er. Kort daarna werd ik weer aan mijn paal gebonden en startte de TPN. Met Luc was het een kort maar toch gezellig samenzijn… dat spijtig genoeg rond 20u door een nieuwe koortsopstoot werd beëindigd.