Feesten

Eindelijk even tijd om te schrijven. De feesten zijn voorbij, maar ik heb 100% kunnen meegenieten. Het was best spannend of het zou lukken, want woensdag had ik nog een offday. Op geen enkele manier kon ik wakker blijven die dag. Uiteindelijk heb ik met Arnout gebeld en gevraagd of hij het oké vond dat ik niet naar het gemeentehuis zou komen. Ik wou die tijd donderdagvoormiddag gebruiken om mijn batterijtjes nog wat op te laden. Hij had er alle begrip voor en hoopte dat ik er in de namiddag zeker bij zou zijn. Het was geen gemakkelijke beslissing en het deed ook pijn toen Luc bij thuiskomst met foto’s vertelde hoe het was geweest. De tranen rolden toen hij zei dat er voor de ouders stoelen klaarstonden.

Zoals afgesproken had ik die ochtend weer mijn wondermiddel, Medrol, genomen. Al snel voelde ik de energie stromen of was het de epo of de morfine? Een cocktail die me die dag op de been zou moeten houden, samen met mijn adrenaline… want die had ik ook zeker. Ik slaagde erin om onze bagage in te pakken en zo startte om 13u30 het avontuur. Om 14u30 checkten we in in ons hotel en maakten we ons klaar voor het feest. In dit hotel zouden we tot zaterdagochtend blijven… vrijdag zouden we namelijk het 60 jarig huwelijk van Luc zijn ouders vieren.

Rond 15u15 kwamen we aan op de receptie in de Bloemfabriek. De hapjes en drankjes smaakten me en gingen vlot binnen. Alle mensen waren duidelijk op de hoogte van mijn ziekte, maar het was fijn om te ervaren dat iedereen toch alle aandacht aan het bruidspaar schonk. Tijdens de ceremonie had ik even een moeilijk momentje toen er werd aangehaald dat voor Arnout en Alana 2025 een turbulente start kende. Alana verloor haar mama in januari en later kregen ze te horen dat ik ongeneeslijk ziek ben. Dit was even slikken als je dat in één zin hoort. Ik slaagde erin om zelf mijn speech te houden, mee te genieten van de sharing dishes en als afsluiter een dansje te plaatsen. Om 23u30 namen we afscheid. Mijn kids waren heel blij toen ik mee danste, ze maakten de gekste opmerkingen van niemand gelooft hier dat je ziek bent… We voelden ons allemaal heel gelukkig!

Vrijdag heb ik me opnieuw aan een Medrol gewaagd. We deden een wandeling met zijn allen (ikzelf zat in de rolstoel), gingen in Kasterlee eten in Anders dan anders en sloten de avond af met de muziekquiz Hitster. 

Vanmorgen namen we nog samen ontbijt en met een gelukkig gevoel keerde ik terug naar huis. Ik heb dit weekend veel intenser mogen beleven dan ik ooit had durven dromen. Dankjewel Medrol, we vormen een goed team op cruciale momenten!